Gehavend

Gehavend. Dat is het woord dat in me opkomt als ik mezelf zou moeten beschrijven. Niet in de zin van: kapot, gooi maar weg, maar meer als een rammelend geblutst busje: hier en daar opgelapt en vol littekens die getuigen van een wilde rit. 
En dat is oké, je kan niet als ongeleid projectiel door het leven gaan zonder hier en daar deuken en blutsen op te lopen. De littekens op mijn lichaam zijn als een landkaart van mijn verleden. Elk met een eigen verhaal. Een herinnering aan een uniek avontuur. Ik vul mijn dagen met leven, niet mijn leven met dagen. 
En ja, tijdens dat keiharde geleef van mij ga ik wel eens op mijn bek. Dat is terug te zien op mijn lichaam en gek genoeg ben ik daar trots op. Want hoe gehavend ik ook ben, ik blijf doorploeteren. Soms kreunend en steunend als een oud dieseltje, soms als een op hol geslagen sportwagen met defecte remmen, maar altijd vooruit. Op zoek naar verhalen in dit grote avontuur dat het leven heet.